Birdman

Zaplet: Istrošeni glumac, koji je nekada igrao čuvenog super- heroja, bori se sa sopstvenim egom, dok istovremeno pokušava da spase svoju porodicu, karijeru i sebe samog, nekoliko dana pre premijere predstave na Brodveju.

Glume: Michael Keaton, Emma Stone, Zach Galifianakis, Naomi Watts i Edward Norton.

Režija: Alejandro González Iñárritu.

Moram priznati da, kada sam prvi put čula da se snima ovaj film i kada su se uopšte pojavile prve slike sa snimanja, mislila sam da se radi o još jednom super- heroju iz sveprisutne Marvelove mašinerije. Naravno brzo sam se uverila u suprotno, ali nisam dalje istraživala, želeći da me za promenu neki film zaista i iznenadi, te da bude upravo ono što ja nisam očekivala. Ovaj film prati priču o Riggan- u ( Michael Keaton ), starijem glumcu, koji očajnički želi da ostavi iza sebe ulogu po kojoj se proslavio, igrajući kostimiranog super- heroja Birdman- a, te pokušavajući da dokaže opseg i širinu svog glumačkog talenta režirajući, adaptirajući i glumeći u predstavi po književnom delu svog heroja iz detinjstva i glavnog razloga zbog kojeg je postao glumac, pisca Raymond Carver- a. Celu produkciju, a naročito Riggan- a, neprestano prate problemi u vidu egocentričnog, metodičnog glumca Mike- a ( Edward Norton ), njegove emotivne devojke, takođe glumice Lesley ( Naomi Watts ), Riggan- ove problematične kćerke Sam ( Emma Stone ), sa očiglednim daddy issues, koja se upravo vratila sa rehabilitacije, te Rigganove devojke i partnerke u predstavi Laure ( Andrea Riseborough ), kao i njegove bivše žene Sylvia- e ( Amy Ryan ). U suštini cela predstava nalazi se u neverovatnom haosu, u čijem centru je upravo Riggan, koji polako počinje da "puca", svestan da je na rubu prekretnice u svojoj karijeri, nečega što može da ga uzdigne ili kompletno uništi. Svako dalje odavanje radnje, a naročito Riggan- ovog stanja uma, u potpunosti bi pokvarilo doživljaj ovog odličnog filma.

Ono što ovaj film izdavaja iz gomile drugih, osim ostalih elemenata poput izuzetnog načina snimanja i režije, je i fantastična gluma. Svako ko je imalo upoznat sa karijerom Michael Keaton- a, zna da ovaj glumac nije dobio glavnu ulogu u nekom filmu gotovo šest godina, a da je najčešće upamćen upravo po tumačenju jednog drugog super- heroja Betmena u kultnim filmovima Batman i Batman Returns, te ovde dobijamo pravi primer kako umetnost imitira stvarnost, čime je Keaton- ova uloga sam tim realnija, životnija i predstavlja nezaboravni comeback za ovog, ne tako davno, pomalo zaboravljenog glumca, koji je ovde najzad odigrao ulogu svoje karijere. Zanimljivo je i da u filmu Riggan kaže da je Birdman- a poslednji put igrao 1992. godine, što je upravo i godina kada je izašao Batman Returns u kome je Keaton poslednji put odigrao Betmena. Sjajna podrška mu je takođe još jedan odličan glumac, za koga se isto čini da ne dobija uloge, kakve zaslužuje, iako je igrao neke kultne likove, poput onih u filmovima Fight Club i American History X, Edward Norton, koji ovde parira Keaton, pa čak preti i da mu "ukrade" pojedine scene, naročito kada u svom maniru "prosipa" ciničnu životnu filozofiju ili još bolje, izgovara sjajan deo dijaloga, koji predstavlja kritički osvrta na opšte stanje, pre svega, američke kinematografije.

Emma Stone takođe snažan element filma, ali svakako ne kao i ranije pomenuta dvojica, u ulozi, kakva se od nje verovatno nije očekivala, a koju je uspela sasvim pristojno da dočara, pa u pojedinim trenucima i da zasija. Naomi Watts, Andrea Riseborough i Amy Ryan takođe odlične, onoliko koliko se od njih zahtevalo, dok bih istakla Zach Galifianakis- a, u nešto drugačijoj ulozi od one, koje smo od njega navikli i za koje se iskreno nadam da su stvar prošlosti, pa da će i ovaj glumac dobiti možda još neku veću šansu na sledećem projektu. Način na koji je Birdman sniman, editovanje scena tako da izgleda kao da je u pitanju jedan kadar, koji se neprestano odvija, kamera, koja prati likove, ili neposredno iza njihovog ramena ili iz njihove perspektive, nas bukvalno magično uvlači u film, mi ne gledamo radnju, već učestvujemo u njoj, dajući na taj način čitavom filmu jednu intimnu atmosferu, gde mi kao gledaoci postajemo deo onoga što se dešava iza scene. Pojedine scene držaće vas na ivici sedišta u napetom iščekivanju objašnjenja o tankoj liniji između fantazije i realnosti, a njihova nadrealnost doprinosi vizuelnoj lepoti filma. Poseban šmek, od samog početka, daju gotovo neprestani zvuci bubnja u jednoj vrsti džez fuzije, koji ne odvraćaju pažnju, već dodatno naglašavaju radnju, doprinoseći, što je uostalom i uloga bubnja, kao muzičkog instrumenta, opštem uzbuđenju i očekivanju finiša. Ne treba posebno ni napomenuti da je ovaj film nominovan ukupno za devet Oskara, između kojih su i nominacije za najbolji film, režiju, glavnu mušku i sporednu mušku i žensku ulogu, a da je, do sada, osvojio prestižne nagrade poput Zlatnog globusa i Nagrade kritičara.

Zaključak: Specifičan film, koji ne cilja na široke narodne mase, ali koji svakako predstavlja jednu od zanimljivijih i kvalitetnijih drama, koje sam pogledala u poslednje vreme, što nešto govori, s obzirom na broj njihovoh "štancovanja" u nagradnoj sezoni.